Sarah

Beste Sarah Palin,

Het zou me niet verbazen mocht u plots in een van de volgende afleveringen van Twin Peaks opduiken. U zou een prima personage in de door mij zo geliefde televisieserie zijn. Ik zie u als de jaloerse tante van Laura Palmer uw gevreesde entree maken, haat en onenigheid om u heen strooiend. Volgens mij hebt ú haar vermoord. Volgens mij bent ú Bob.

Wat u zo’n geschikt personage voor Twin Peaks maakt, is uw ‘larger-than-life-ness’. Er is iets aan uw uiterlijk dat niet klopt. Het opgestoken haar, het bibliothecaressebrilletje, de kneuterige mantelpakjes… Ik geloof het gewoon niet. Telkens ik u op het scherm zie verschijnen, verwacht ik dat u ieder moment uw glanzende, bruine haren bevrijd in het rond laat zwieren en uw brilletje de massa ingooit, alvorens lachend te roepen: ‘Gotcha!’ U lijkt niet echt, maar toch bent u het.

Wat mij tevens aan uw werkelijkheidsgehalte doet twijfelen, zijn uw uitspraken. Zo was het, aldus uzelve, de wil van God dat Amerika Irak binnenvallen zou. Zoiets doet mij altijd denken, vergeef mij, aan een kleuter die iets zegt à la ‘ik ben een kaboutertje tegengekomen, en dat zei me dat ik al de chocolaadjes moest opeten.’ Ik wil uw God niet met een kaboutertje vergelijken, - al kan een kaboutertje evenveel voor een kleuter betekenen als God voor een volwassene – maar begrijpt u waar ik heen wil? Ik zou naar buiten kunnen gaan, en de eerste de beste lelijke, dikke man die ik tegenkom een mes in de rug steken onder het mom ‘het is de wil van God, God wil geen lelijke, dikke mannen op zijn aarde rondlopen’. Maar dat verandert niets aan het feit dat ík en alleen maar ík verantwoordelijk ben voor de gepleegde moord. Het is laf om de verantwoordelijkheid voor de eigen daden op derden af te schuiven. Ronduit misdadig wordt het wanneer die derden ook nog eens van onzichtbare en zogezegd transcendente aard zijn. Weet u, ik zou normaalgezien heel hard moeten lachen om een uitspraak als de uwe, maar het lachen vergaat me wanneer ik me bedenk dat u zeer waarschijnlijk de volgende vicepresident van een der machtigste naties ter wereld wordt, en wie weet wel president – let’s face it, den John heeft zijn beste tijd gehad, die man is gewoon uitgeleefd. Als er iemand is waar de wereld niet op te wachten zat, dan bent ú het wel.

In het verleden heb ik vaak beweerd dat de wereld een veel betere plek zijn zou indien de vrouwen het voor het zeggen hadden. Een opinie die door mijn vader telkens huichelend in ontvangst genomen werd. ‘Ha!’, riep hij dan, ‘Vrouwen zijn minstens zo slecht als mannen, jongen, minstens zo slecht! Ik dacht vroeger ook dat alle vrouwen Maria waren, maar God, wat heb ik me vergist!’ Ik weet niet op basis van wat hij zich baseert, – wil ik ook niet weten, denk ik – maar sinds u op het toneel verschenen bent, moet ik mijn mening toch herzien. In De Morgen schreef een columnist vorige week dat hij, hoewel hij wist dat dat seksistisch is, machtige vrouwen nooit echt als vrouwen ziet, maar als mannen. Ikzelf zie machtige vrouwen niet zozeer als mannen, maar als SM-meesteressen. U zie ik als SM-meesteres. Hillary Clinton zie ik als SM-meesteres. Queen Elizabeth zie ik als SM-meesteres. En ga zo maar door. Behalve Angela Merkel dan misschien. In Angela Merkel zie ik helemaal niets. Angela is moe, denk ik, moe en onverschillig. Maar goed, we dwalen af, sorry daarvoor. Ik verwees even naar die columnist om aan te wijzen dat uw vrouwelijkheid een ‘very hot issue’ is. Na de bekendmaking van uw benoeming tot ‘running mate’, berichtten de nationale media weer heel subtiel over de mogelijke uitkomst van de Amerikaanse verkiezingen: ‘Amerika krijgt zijn eerste zwarte president OF (!) zijn eerste vrouwelijke vicepresident! (POWOWOW, HISTORY CALLING!!!!)’ Ik wil u het volgende advies meegeven: vertrouw nooit mensen die het voortdurend hebben over geschiedenis die geschreven wordt. Er zijn mensen die geen opstootje voorbij kunnen lopen zonder het idee dat er weer eens geschiedenis geschreven wordt. Er zijn mensen die gewoon gek worden als ze het gevoel hebben dat de geschiedenis hen andermaal aan het passeren is. Er zijn mensen, jawel, die menen dat er elke dag (!) geschiedenis geschreven wordt! Ja duh! Maar het spijt me, ik ben andermaal aan het afdwalen. Ik wilde u gewoon even wijzen op het gevaar van zulke mensen. Het zijn stuk voor stuk hysterische neurotici. Maar goed, ik wil het hier niet hebben over de al dan niet historische waarde van de komende Amerikaanse verkiezingen, maar over de kinderlijke manier waarop daarover bericht wordt in de media. Ik vind het, echt waar, bedroevend dat journalisten maar niet raken uitgepraat over Obama’s zwart-zijn en uw eigen vrouw-zijn. Misschien moet u maar eens een boycot overwegen. Een mediaboycot. Misschien moet u Barack maar eens opbellen. ‘Barackje, ben jij die stigmatisering ook zo beu? Ik kan het niet meer aan, Barackje! Zin in een stunt?’ Dat zou nog eens wat zijn, Obama en u die zich collectief tegen de media keren. Tuurlijk bent u een vrouw, het betekent namelijk dat u geen man bent, en ook ík bezondig mij aan een stereotiep man-vrouwdenken wanneer ik zeg dat de wereld er beter aan toe zou zijn onder een vrouwelijke heerschappij, maar in politiek doet het onderscheid man-vrouw er wel veel minder toe dan we zelf denken. Misschien is dat wat die columnist in De Morgen bedoelt als hij toegeeft dat machtige vrouwen hem aan mannen doen denken. Macht geeft mensen een specifieke uitstraling, die noch mannelijk noch vrouwelijk is. Misschien dat in de meeste culturen een machtige uitstraling eerder als een mannelijke eigenschap gezien wordt, maar dat is dan louter een kwestie van perceptie. Het lijkt wel of men maar niet gewend geraakt aan het beeld van een machtige vrouw. Ik zie machtige vrouwen dan misschien wel als SM-meesteressen, maar machtige mannen zie ik evengoed als pooiers. Medvedev en Poetin? Pooiers. Berlusconi? Pooier. Sarkozy? Pooier. Behalve Yves Leterme misschien. Die moet maar eens met Angela gaan praten.

Niet zo lieve Sarah, u bent uw hele leven al een populair meisje geweest. U bent als populair meisje ter wereld gekomen, als je het mij vraagt. U had op uw tweede ongetwijfeld al een fanclub. Alleen dat is reden genoeg om u compleet onuitstaanbaar te vinden. U was niet alleen Miss Wasilla en eerste eredame bij Miss Alaska, u schreeuwde uw high school basketbalteam de overwinning tegemoet en trouwde niemand minder dan de plaatselijke high school sweetheart, local hartenbreker numero uno. Van jongs af aan kreeg u schijnbaar alles waar u uw zinnen op zette. U weet niet wat het is om te mislukken, zo lijkt het wel. Dat moet u wel in uw geloof sterken. Iemand die nog nooit verloren heeft, houdt het na verloop van tijd niet meer voor mogelijk dat hij of zij überhaupt verliezen kan. Dat maakt u ook zo gevaarlijk. Voor je het weet, staat u de mensen te vertellen dat ook dat de wil van God is. Wel, ik hoop van harte dat uw oudste zoon een passionele affaire begint met Hillary Clinton, en dat uw jongste zoon homoseksueel blijkt te zijn. Als de dag daar is, sta ik met een regenboogvlaggetje voor uw deur te zwaaien en roep ik vrolijk: ‘Het is de wil van God!’ In het Engels dan wel.

Vertel me, wat is uw geheime plan? Giftige paddestoelen? Een overdosis spacecake? Een mes? Een pistool? Een touw? Of bent u van plan weer even Bob te worden? Arme John McCain. Zou hij beseffen dat hij met u het paard van Troje binnengehaald heeft? Een vrouw als u kent weinig gewetensbezwaren. Uw goddelijke doel heiligt de middelen.

Arme Sarah, ik geef u geen eerlijke kans, is het niet? Ik ken u enkel via de artikels die ik over u gelezen heb. U heeft geen flauw idee wie ik ben. Ik ben een van de miljarden zwarte stipjes aan de horizon. Het moet geen makkie zijn, hè, lieverd? Plots kijkt de hele wereld naar je. Zijn er geen momenten dat u zichzelf even, heel even, toe, vervloekt? Had u deze storm echt kunnen voorzien? Zou u niet veel liever over de toendra in Alaska zwerven, jagend op een zoveelste eland? Zou u niet veel liever juryvoorzitster van Miss Wasilla zijn? Zou u niet veel liever vrij zijn? Uw vrijheid voor de veiligheid van onze wereld. Een mooie deal, nee?

Wij zien elkaar binnenkort nog, Sarah. Ik ga me nu alvast een regenboogvlaggetje aanschaffen.

God bless you,

H, een zwart stipje aan de horizon